Με τη Συνθήκη της Λισαβώνας προβλέφτηκε η θέση του Ύπατου Εκπροσώπου της Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (αρ. 18 ΣΕΕ, 218 ΣΛΕΕ) και ο εκπρόσωπος θα είναι και Αντιπρόεδρος της Επιτροπής.
Οι αρχηγοί των κρατών - μελών μετά από πολλές προσπάθειες ανεύρεσης ενός ουδέτερου (άοσμου, άγευστου) προσώπου του οποίου η προσωπικότητα δε θα επισκιάζει αυτούς, επέλεξε για τη θέση αυτή τη βαρόνη Κάθριν Άστον. Η κ. Άστον από τη στιγμή που ανέλαβε τη σημαντική αυτή θέση έλαμψε δια της απουσίας της, αφήνοντας τους αρχηγούς ορισμένων κρατών να κάνουν (να λένε) ό,τι θέλουν, ακολουθώντας ο καθένας τις γραμμές πολιτικής της χώρας του, υποβιβάζοντας το ρόλο της και αποδεικνύοντας την ανικανότητά της να εμπνεύσει και ξεπεράσει (τους αρχηγούς των κρατών-μελών), οργανώσει (το "υπουργείο" της) και εκπροσωπήσει την ΕΕ.
Ενάμιση χρόνο μετά μετά την ανάληψη της θέσης, και ενώ η κρίση στη Λιβύη μαίνεται στη γειτονιά της Ευρώπης και ταραχές δημιουργούνται στη Συρία, πρέπει να μας προβληματίσει η αδράνεια αυτή.